Blog
Αντιμετωπίστε τις τοξικές σχέσεις
- 2 Ιουλίου 2018
- Posted by: Γιάννης Ξηντάρας
- Category: Σχέσεις – Γάμος
Μιλώντας για τοξικές σχέσεις, καλό θα ήταν να ξεκαθαρίσουμε τι εννοούμε ‘’τοξικό’’.
- Τοξικό είναι να δίνεις και να μην παίρνεις.
- Τοξικό είναι να προσπαθείς και να μην αναγνωρίζεται η προσπάθεια σου.
- Τοξικό είναι να θες να ευχαριστήσεις και να μην ευχαριστιέται.
- Τοξικό είναι να αγαπάς και να μην αγαπιέσαι.
Τελικά, τοξική είναι μία σχέση μέσα στην οποία βρίσκεται κάποιος, και παρόλο την καλή του θέληση να προσπαθεί και να θέλει να δίνει, δεν μπορεί να πάρει και ο ίδιος ευχαρίστηση και διαρκώς μένει με μία πικρία. Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι, που αυτό το στοιχείο ίσως το αναγνωρίζουν και στον ίδιο τους τον εαυτό. Δεν μένουν ευχαριστημένοι, όχι γιατί οι ίδιοι δεν μπορούν να ικανοποιηθούν αλλά γιατί ο/η σύντροφος του, ο ίδιος του ο γονιός δεν μένει ποτέ ευχαριστημένος με αυτό που είναι, με αυτό που του δίνεται και διαρκώς υπάρχει ένα παράπονο, μία γκρίνια… μία αίσθηση ανεπάρκειας.
Αυτό που κάνει κάποιος δεν είναι αρκετό ποτέ, δεν είναι αρκετό για τον άλλον. Τι κάνουμε εκεί; Πώς αντιμετωπίζουμε μία τέτοια κατάσταση; Το πιο σημαντικό, όπως σε όλα τα προβλήματα τόσο στα παθολογικά όσο στα ψυχολογικά είναι να τα αναγνωρίζουμε. Γιατί όταν η τοξικότητα προέρχεται από κοντινά πρόσωπα, είναι σχεδόν δύσκολο να το διακρίνουμε ή ακόμα και αν το διακρίνουμε να το πιστέψουμε και να το αποδεχτούμε. Αυτή είναι μία διαπίστωση και μία παραδοχή που θα μας κινητοποιήσει, διαφορετικά κρύβουμε το πρόβλημα ως συνήθως κάτω από το χαλί… Άρα πρώτο βήμα είναι η αναγνώριση.
Το δεύτερο βήμα είναι η δράση, τη οποία ο καθένας επιλέγει. Μία δραστική λύση είναι ΄΄να πάρω το καπελάκι μου και να φύγω΄΄. Ακόμα και από μία κοντινή σχέση, αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα εγκαταλείπω τον άλλον, τον παρατάω, χωρίζω τον σύντροφο μου ή δεν ξαναμιλάω με τον γονιό μου, τον αδελφό μου ή οποιοδήποτε άλλον. Σημαίνει ότι βάζω ξεκάθαρα τα όρια μου, μέχρι πού ανέχομαι μια τέτοια συμπεριφορά, μιλάω για αυτήν, την καταγγέλλω κατά κάποιο τρόπο και λέω «Ως εδώ… φτάνει!».
Και αυτό δεν αφορά μόνο την τοξικότητα (αυτό το περιβόητο «Ως εδώ!»), αφορά όλες τις μορφές της συναισθηματικής, ψυχολογικής και σωματικής κακοποίησης. Αλλά μένοντας στην τοξικότητα, που είναι κάτι πιο ύπουλο, πιο υπόγειο, αν και εφόσον το αναγνωρίσουμε και αντέξουμε ότι αυτό συμβαίνει όντως στη ζωή μας είναι να θέσουμε αυστηρά τα όρια μας. Δίνοντας το μήνυμα στον άλλον ότι δεν δέχομαι άλλο μία τέτοια συμπεριφορά, ο άλλος θα το καταλάβει.
Δεν είμαι σίγουρος ότι θα αλλάξει, αλλά σημασία έχει να αλλάξουμε εμείς. Αυτή την ευθύνη μπορούμε να αναλάβουμε σε πρώτο χρόνο. Να δράσουμε εμείς για τον εαυτό μας. Δεν μπορούμε να ξεκινήσουμε αλλάζοντας τον άλλον. Μπορούμε όμως να ξεκινήσουμε αλλάζοντας τον εαυτό μας… και ίσως αυτό αρκεί τουλάχιστον για να σώσουμε την δική μας ψυχή.
Το κείμενο συντάχθηκε από την γραμματεία του Κέντρου Συμβουλευτικής και Ψυχολογικής Υποστήριξης «Επαφή», μετά από απομαγνητοφώνηση video του Ψυχολόγου- Ψυχοθεραπευτή Γιάννη Ξηντάρα.