Από την ώρα που γεννιόμαστε ως την ώρα που πεθαίνουμε μέσα στα πόδια μας είναι. Πεισματικά σφιχταγκαλιασμένος με τη ζωή. Λες και ρώτησε κανέναν αν τον θέλουμε, αν τον έχουμε ανάγκη. Τι νομίζει δηλαδή; Ότι δεν μπορούμε χωρίς αυτόν; Εγωισμός μέχρι θανάτου…
Όμως τώρα, εμείς οι κοινοί θνητοί, ας το πάρουμε απόφαση. Ας συμφιλιωθούμε, ας το αποδεχτούμε. Ήταν, είναι και θα είναι εδώ. Πρίν και μετά από εμάς. Αυτός μας υποδέχεται, αυτός μας ξεπροβοδίζει. Αυτός είναι ο σύ-ζυγος της ζωής.
Ίσως, λέω ίσως, αν σταματήσουμε κι εμείς να του γκρινιάζουμε, να τον φοβόμαστε, να τον αποφεύγουμε, ίσως κι αυτός, να μας δείξει ένα πιο φωτεινό του πρόσωπο… Ίσως το μαύρο να γίνει γκρι. Κάτι είναι κι αυτό…
Γκρι με κίτρινο πάει. Γκρι με μπλε πάει. Γκρι με κόκκινο πάει… Όλα πάνε δηλαδή, όρεξη να έχεις… Όρεξη για ζωή.
Γιάννης Ξηντάρας, Ψυχολόγος
Σύνδεση
Ο κωδικός πρέπει να έχει τουλάχιστον 8 χαρακτήρες από αριθμούς και γράμματα λατινικά, να περιλαμβάνει τουλάχιστον 1 κεφαλαίο γράμμα και να μην υπερβαίνει τους 20 χαρακτήρες.