Blog
Πως αντιλαμβάνομαι την διαδικασία της ψυχοθεραπείας
- 4 Ιουνίου 2018
- Posted by: Γιάννης Ξηντάρας
- Category: Αυτοβελτίωση
Συχνά στις συνεδρίες μου, έρχονται άνθρωποι που ζητάνε μία συμβουλή, μία απάντηση στην ερώτηση «Τι να κάνω;» ή «Έχω αυτό το πρόβλημα, πώς να το αντιμετωπίσω;»
Και εδώ έρχεται μία διαφορετική αντίληψη, από αυτή που πολλές φορές προσδοκούμε να είχαμε. Για παράδειγμα, πάμε στον οφθαλμίατρο και του λέμε «Δεν βλέπω καλά είτε κοντά είτε μακριά… βοήθησε με. Βρες μου τι συμβαίνει και πες μου τι να κάνω». Και πραγματικά, ο οφθαλμίατρος με την κατάρτιση του, τις γνώσεις του και τα όργανα μέτρησης του σε εξετάσει , εσύ δεν κάνεις τίποτα και σου λέει «Έχεις μυωπία, πρέπει να πάρεις ένα ζευγάρι γυαλιά αυτού του βαθμού». Έπειτα, παίρνουμε τα γυαλιά και το πρόβλημα λύθηκε, καθώς βλέπουμε καλύτερα. Μάλιστα χωρίς να κάνουμε τίποτα. Επαφιόμαστε στη γνώση και στην ειδίκευση του γιατρού διότι το υποκείμενο που εξετάζει ο οφθαλμίατρος είναι συγκεκριμένο, είναι μετρήσιμο και λέγεται οφθαλμός. Έχει συγκεκριμένες διαστάσεις και οι ιδιότητες του είναι περίπου ίδιες σε όλους μας.
Και πάμε στον ψυχολόγο και του λέμε «Πες μου τί να κάνω;» ή ¨Να χωρίσω ή όχι;» ή «Πώς να ξεπεράσω αυτή τη δυσκολία;» ή «Έχω κρίσεις πανικού, πώς να τις αντιμετωπίσω;». Το υποκείμενο που εξετάζουμε εδώ δεν είναι συγκεκριμένο, ούτε μετρήσιμο. Μετριέται η ψυχή ή τα συναισθήματα; Είναι πώς έχουμε βιώσει οι ίδιοι και πως αντιλαμβανόμαστε τα βιώματα μας. Είναι απολύτως υποκειμενικό και διαφέρει από άνθρωπο σε άνθρωπο. Διαφορετικά βιώνω εγώ το πένθος ή τον χωρισμό. Διαφορετικά εσείς… διαφορετικά ο οποιοσδήποτε. Πολλές φορές, τα πράγματα μοιάζουν να είναι προφανή και ως το τι συμβαίνει και ως προς τι θα πρέπει να γίνει, αλλά και πάλι πρέπει να είμαστε πολύ επιφυλακτικοί. Άρα, στην καλύτερη περίπτωση, ο ψυχολόγος είναι να πει στον θεραπευόμενο να τον βοηθήσει να βρει τι αυτός χρειάζεται .
Λοιπόν, η διαδικασία αυτή απαιτεί αμοιβαιότητα μεταξύ θεραπευτή και θεραπευόμενου και συνεργασία επί της ουσίας άρα εμπιστοσύνη, ασφάλεια και αυτά θέλουν το χρόνο τους. Ο θεραπευτής θα βοηθήσει τον θεραπευόμενο να βρει ο ίδιος τι είναι καλό για τον εαυτό του. Και όχι, να σου πω εγώ τι σου είναι καλό. Δεν πρέπει να ξέρω εγώ τι σου είναι καλό. Και τέλος πάντων, αν υποψιάζομαι τι σου είναι καλό, καλύτερα να το κρατήσω για τον εαυτό μου ή να το δηλώσω διευκρινίζοντας ότι είναι μια δικιά μου αντίληψη για το τι μπορεί να πετύχει και όχι τι ταιριάζει σε εσένα.
Είναι διαφορετικό τι πιστεύω εγώ για εσένα και το τι χρειάζεσαι, δεν μπορεί να είναι το ίδιο. Αν και εσύ συμφωνείς με αυτό που πιστεύω τότε θα μπορούσε να είναι το ίδιο αλλά πρέπει ο θεραπευόμενος να έχει το χώρο και να βρει τον τρόπο, να τον μάθει και να του μείνει από την διαδικασία και για την συνέχεια της ζωής του… και για την επόμενη φορά που θα χρειαστεί να δουλέψει κάτι.
Να βρει τον τρόπο να δουλέψει, να βρει τον τρόπο να σκεφτεί, να βρει τον τρόπο να έρθει σε επαφή με τα συναισθήματα του, να βρει τον τρόπο να καταλήξει τι του συμβαίνει, τι χρειάζεται, τι πρέπει να κάνει…
Ελπίζω να σας βοήθησα, έστω και λίγο, για το πως αντιλαμβάνομαι την ψυχοθεραπεία και πως λειτουργώ ως ψυχολόγος με τους θεραπευόμενους…
Σας ευχαριστώ!
Το κείμενο συντάχθηκε από την γραμματεία του Κέντρου Συμβουλευτικής και Ψυχολογικής Υποστήριξης «Επαφή», μετά από απομαγνητοφώνηση video του Ψυχολόγου-Ψυχοθεραπευτής Γιάννη Ξηντάρα.